Με αφορμή την πανελλήνια ημέρα κατά της βίας στο σχολείο η μαθήτρια Τσιτσιρίγκου Νικολέττα του τμήματος Γ Βρεφονηπιοκόμων μοιράζεται μαζί μας μια ιστορία, που έγραψε η ίδια για τη διαφορετικότητα στέλνοντας το δικό της μήνυμα.
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό υπήρχε ένα ορφανοτροφείο. Ανάμεσα στα παιδιά που φιλοξενούνταν εκεί ήταν και ένα ορφανό παιδάκι, ο Ζαχαρίας που είχε ένα σημάδι σε σχήμα αστεριού στο χέρι. Το σημάδι του αυτό ήταν η αιτία να τον κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά και να φοβάται να τον υιοθετήσει μια οικογένεια.
Όλα τα παιδιά απέκτησαν μια οικογένεια, ενώ ο Ζαχαρίας έμεινε μόνος. Μέσα στην απελπισία του έτρεξε προς το δάσος. Τριγυρνούσε κλαίγοντας πολλές ώρες και τελικά χάθηκε. Δεν τον πείραξε όμως, αφού σκέφτηκε : «καλύτερα που δεν μπορώ να βρω το δρόμο να γυρίσω στο ορφανοτροφείο, αφού έτσι και αλλιώς δεν έχω κανέναν και όλοι με κοροϊδεύουν».
Την ώρα που σκεφτόταν ότι καλύτερα που δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στο ορφανοτροφείο, εμφανίστηκε ξαφνικά μια νεράιδα με χρυσά φτερά.
-Γιατί κλαις ; τον ρώτησε.
-Γιατί είμαι μόνος μου και έχω ένα αστεράκι στο χέρι μου που δεν το έχει κανένας άλλος στον κόσμο, της απάντησε.
-Μη στεναχωριέσαι, του λέει τότε η νεράιδα, αυτό το σημάδι σου σε κάνει μοναδικό και θα δεις ότι στο μέλλον θα σου χαρίσει και πολύ τύχη.
-Τυχερός εγώ ; την κοιτάζει με απορία ο Ζαχαρίας γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή η ζωή του είχε φερθεί πολλή σκληρά.
-Ναι, του απαντάει με έντονο τρόπο η νεράιδα, δεν έχει σημασία που είσαι ορφανός τώρα που μιλάμε γιατί στο μέλλον είναι πολύ πιθανό να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να βρεθείς με οικογένεια. Όσο για το αστεράκι, θα πρέπει να είσαι περήφανος γιατί σε κάνει ξεχωριστό και ίσως μια μέρα σου πραγματοποιήσει όλα σου τα όνειρα.
Ο Ζαχαρίας πίστεψε στα λόγια της νεράιδας και επέστρεψε στο ορφανοτροφείο. Τότε αποφάσισε ναι κάνει κάτι για να δώσει νόησα στη ζωή του. Έτσι, άρχισε να ζωγραφίζει πίνακες με θέμα το διάστημα, πίνακες γεμάτοι με αστέρια. Μόλις ολοκλήρωσε δέκα πίνακες, ζήτησε από τη δασκάλα του να τον βοηθήσει να τους πουλήσει. Η δασκάλα τότε άρχισε να δείχνει τους πίνακες στους γονείς που ήθελαν να υιοθετήσουν παιδιά.
Μια μέρα ήρθε στο ορφανοτροφείο ένα ζευγάρι που έψαχνε το χαμένο τους παιδί. Η δασκάλα δεν μπορούσε να τους βοηθήσει με το παιδί που έψαχναν, τους έδειξε όμως τους πίνακες του Ζαχαρία. Μόλις το ζευγάρι βλέπει τους πίνακες, η γυναίκα λέει συγκινημένη στο σύζυγό της «Το χαμένο μας παιδί έχει γεννηθεί με ένα αστέρι στο χέρι». Η δασκάλα τότε έκπληκτη φωνάζει τον Ζαχαρία να γνωρίσει τους βιολογικούς του γονείς.
Τελικά η νεράιδα είχε δίκιο. Ο Ζαχαρίας ήταν τυχερός και το αστεράκι πραγματοποίησε το όνειρό του. Για αυτό θα πρέπει να θυμάστε πάντα να ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ, να ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΤΕ και το σημαντικότερο : ΝΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΤΕ !!
Ποιος ξέρει ; Ίσως το μέλλον σας επιφυλάσσει εκπλήξεις …
Γράφει η Νικολέττα Τσιτσιρίγκου ΓΒΡΕΦ2
